Bir kaynak, mümkün olan en kısa zaman aralığında yaşayacak şekilde tanımlanmalıdır.
Bir kaynak alırken (“primitive” bir değişken tanımlarken, bir objeyi “new”lerken) o kaynağa o anda ihtiyaç duyduğumuzdan emin olmamız gerekmektedir.
Kaynak geçerli olduğu blok içinde, kullanılacağı ilk satırın üstünde tanımlanmalıdır.
Şöyle bir senaryo düşünelim ve neler olduğuna bakalım.
Bir metot için gerekli tüm değişkenler metodun başında tanımlanmış ise (PASCAL daki gibi). Beş altı satır değişken (long, entity, collection) tanımlandıktan sonra, kimisi hemen, kimisi metodun sonunda veya belki hiçbir zaman girmeyeceği bir IF'in içinde kullanılmış. Böyle olduğunda
1. Değişken olması gereken bloktan daha büyük bir blokta tanımlı olduğu için, istemeden bu değişkene değer atıp veya okuyup hataya neden olabiliriz.
2. Hiçbir zaman kullanmayacağımız bir değişken için bellekten yer almış olacağız.
3. Kodu daha sonra okuduğumuzda tanımlı değişkenler yerinde değil, yukarıda olduğu için anlamamız zorlaşacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder